Savoir-vivre i wizytówki

Savoir-vivre oznacza przede wszystkim ogładę, dobre maniery, bon-ton, znajomość obowiązujących zwyczajów i reguł grzecznościowych obowiązujących w danej grupie.

Jak to się ma do wizytówek? Otóż wymiana wizytówek obwarowana jest swoistym kodeksem postępowania. Szczególnie widoczne jest to na polu biznesowym, podczas spotkań, konferencji, zebrań, podróży służbowych, itd. Znajomość savoir-vivre dotyczącego wizytówek jest nie tyle pożądana, co wręcz bezwzględnie wymagana. Faux pas popełnione podczas wymiany wizytówek może zaważyć na dalszych kontaktach.

Przede wszystkim zawsze trzeba mieć wizytówki pod ręką, nie szukać ich nerwowo i nieelegancko po kieszeniach, kiedy są potrzebne. Nie posiadając wizytówki (z różnych powodów), należy grzecznie o tym fakcie poinformować rozmówcę, dziękując za otrzymaną wizytówkę i obiecując nawiązać kontakt.

Sama czynność wymiany wizytówek przysparza sporo niejasności. Kto komu pierwszy daje wizytówkę? To najczęstszy dylemat.

Savoir-vivre zachowania w takich sytuacjach mówi, że pierwsza wręcza wizytówkę osoba starsza i wyższa rangą. Problem pojawia się natomiast, gdy druga osoba jest starsza, ale jednocześnie niższa rangą. Jak się wtedy zachować? W kontaktach służbowych ważniejsze jest kryterium rangi natomiast w kontaktach prywatnych ważniejsze jest kryterium wieku.

Nie sposób sztywno trzymać się zasad, konwenansów i reguł kodeksu postępowania, jednakże warto pamiętać o kilku podstawowych regułach podczas wymiany wizytówek. Wizytówki wręcza się zwyczajowo na koniec spotkania. Jedynie, jeśli przybywając na spotkanie biznesowe zauważamy osoby nieznane, warto przedstawiając się wręczyć swoją wizytówkę. Jest to praktykowany w biznesie zwyczaj. Na mniej formalnych spotkaniach, takich jak np. targi, wystawy czy bankiety wizytówki wręczamy jedynie tym osobom, z którymi pragniemy nawiązać dalszy kontakt.

Swoboda bankietów swobodą, ale uwaga na kolejne reguły wręczania wizytówek!

  1. Nigdy nie prosi się osoby wyższej pozycją zawodową o wizytówkę. Ta inicjatywa  musi wyjść od tej osoby.
  2. Nie rozdajemy wizytówek przy stole.
  3. Nie bądźmy przesadnie natrętni w rozdawaniu wizytówek.
  4. Dodatkowe informacje należy pisać na wierzchu wizytówki, ewentualnie kończąc na spodzie.
  5. Otrzymanej wizytówki nie wkładamy od razu do wizytownika, czy kieszonki lecz poświęcamy jej chwilę uwagi.
  6. Wizytówki podajemy prawą dłonią. W krajach Dalekiego Wschodu – obiema rękoma.

Chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że wizytówka bezwarunkowo musi być czysta, bez zagiętych rogów, czytelna. Wizytówka jest w końcu naszym podpisem.

Comments are closed.