Sitodruk

Sitodruk jest metodą umożliwiającą jedno- lub wielokolorowe nadruki na różnych powierzchniach, w tym na tkaninie, tworzywie sztucznym, papierze, ścianie – a więc praktycznie na każdej powierzchni płaskiej. Jest metodą bardzo ekonomiczną i najprostszą spośród znanych technik drukarskich.

Wywodzi się z krajów Dalekiego Wschodu, szczególnie z Japonii, gdzie już w XVII wieku tą metodą ozdabiano kimona. W uproszczeniu można powiedzieć, że sitodruk jest prostokątną ramą z napiętą na niej siatką (pierwotnie z włosów, nici jedwabnych, a obecnie z nylonu, poliestru lub metalu) z szablonem. Szablon, najczęściej z materiału poliestrowego, tworzy utwardzona emulsja światłoczuła, która nie przepuszcza farby w określonych miejscach. Szablon zostaje poddany silnemu naświetleniu, w trakcie którego miejsca osłonięte przez diapozytyw (wzorzec) nie otrzymując wiązki światła zostają wypłukane, pozostałe zaś stworzą barierę dla farby.

W procesie drukowania farba jest rozprowadzana po sicie specjalnym raklem (przecierakiem) i przeciskana bezpośrednio na podłoże drukarskie. Należy dodać, że każdy kolor wymaga odrębnego szablonu i kolejnego cyklu pracy.

W technice sitodruku stosuje się farby wysokiej jakości, odporne na czynniki atmosferyczne i chemiczne, dlatego też jest to popularna metoda drukowania plakatów reklamowych, szyldów, a także nadruków na gadżetach oraz wzorów na ubraniach i tkaninach przemysłowych. Co więcej, nie wymagają one dodatkowego zabezpieczania. Kolory są żywe, pełne, soczyste i wyraziste. Sitodruk idealnie nadaje się do tworzenia wizytówek i papierów firmowych w niskim nakładzie.

Ograniczenia sitodruku to przede wszystkim słaba możliwość drukowania drobnych detali wzoru, pasowanie kolorów oraz niska jakość bitmap (znacznie niższa niż w przypadku techniki offsetowej). Sitodruk najlepiej sprawdza się tam, gdzie wymagane jest duże nasycenie koloru, a sam druk ma być odporny na światło i inne szkodliwe czynniki.

Comments are closed.